در میان مصرف کنندگان بازار ، نقره به عنوان یک فلز گرانبها طبقه بندی می شود که فقط برای ایجاد جواهرات طراحی شده است. با این حال ، می تواند برای اهداف فنی نیز مورد استفاده قرار گیرد.
خواص فیزیکی و شیمیایی نقره طبیعی
نقره شاید رایج ترین و محبوب ترین فلز باشد. این دارای خواص مفید متنوعی است ، چه شیمیایی و چه فیزیکی. نقره در گروه فلزات نجیب قرار دارد. از نظر شیمیایی ، این عنصر کاملاً بی اثر است و به جز اسیدهای قوی ، با واکنش دهنده های تهاجمی واکنش نشان نمی دهد.
شاخص های هدایت حرارتی و الکتریکی نقره نیز بالا است ، که به طور گسترده ای در صنعت استفاده می شود. یکی از شاخص های مهم کیفیت این فلز در زمینه اپتیک ، بالاترین بازتابندگی آن است که در یک زمان منجر به ظاهر آینه ها می شود. در قرون وسطی ، یک لایه نازک از نقره به شیشه اعمال می شود ، در نتیجه یک تصویر واضح و بدون تحریف از جسم منعکس شده ارائه می شود.
کاربرد نقره
نقره مدتهاست که توسط انسان برای ساخت جواهرات و انواع وسایل آشپزخانه مورد استفاده قرار می گیرد ، جایی که از مزیت غیر قابل انکار دیگری نسبت به سایر فلزات استفاده می شود - عملکرد ضد باکتریایی آن.
بسته به محل استفاده از نقره ، آلیاژهای مختلفی از نقره ساخته می شوند. افزودن لیگاتورهایی مانند مس ، قلع ، روی ، کادمیوم و طلا به نقره رنگ دیگری می بخشد و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن را کمی تغییر می دهد. از نقره خالص به دلیل افزایش شکل پذیری و مقاومت مکانیکی پایین عملاً در جواهرات استفاده نمی شود. اجزای اتصال دهنده برای تغییر نقطه ذوب ، کاهش توانایی سایش ، افزایش قدرت بدون تغییر رنگ در نظر گرفته شده است. نقره جواهرات با استفاده از فرآیندهای مشابه ایجاد می شود.
این صنعت از خصوصیات طبیعی نقره خالص استفاده می کند. نقره فنی باید نشان دهنده کلیه خصوصیات فیزیکی باشد که اجازه استفاده از آن را در صنایع رادیو و برق می دهد ، اصلی ترین آنها رسانایی الکتریکی منحصر به فرد آن است.
نقره فنی - کاربردها
اصطلاح "نقره فنی" کاملاً درست نیست ، زیرا به خلوص ناقص فلز اشاره دارد. با این وجود ، بر خلاف الماس های صنعتی که اساساً بسیار معیوب هستند ، برعکس ، نقره صنعتی بسیار خالص است - 99.9٪. 0.1٪ باقیمانده توسط ناخالصی ها محاسبه می شود و ترکیب این لیگاتور کاملاً مشخص است.
سیمها و تماسها با نقره فنی پوشش داده می شوند ، گروههای تماس و عناصر جداگانه سازه های الکتریکی از آن ریخته می شوند. نقره فنی به شکل خالص در اجزای رادیویی دستگاه های تولید شده در اتحاد جماهیر شوروی نیز وجود دارد. تا دهه 90 قرن گذشته ، از نقره فنی خالص برای ساخت مواد عکاسی استفاده می شد.
در صورت نیاز به بهبود برخی از خصوصیات مکانیکی (به عنوان مثال ، مقاومت در برابر ضربه در استارت های بزرگ) ، کادمیوم به آلیاژ اضافه می شود. نتیجه به دست آمده تأثیر قابل توجهی بر هدایت الکتریکی ندارد.
به اصطلاح نقره فنی ثانویه از آلیاژهای حاوی نقره فنی بدست می آید. پردازش ضایعات حاوی نقره از نظر اقتصادی هم اهمیت دارد و هم مسائل مربوط به دفع ناخالصی های خطرناک را در هنگام پردازش توده های حاوی نقره تماسی که از شرکت های شیمیایی می آیند ، حل می کند.
