در عمل حقوقی ، اصطلاح "ابتکار مدنی" به معنای بیان جمعی اراده شهروندان در موضوعاتی است که در صلاحیت مقامات در سطوح مختلف قرار دارند. روشهای مختلفی برای سازماندهی ابتکار مدنی وجود دارد.
مشکل را تعریف کنید
ابتکار مدنی سازوکاری م effectiveثر برای تعامل بین مقامات و مردم است. شهروندان فرصت مشارکت در حل مشکلات شهری یا منطقه ای و همچنین کنترل مقامات و تصمیماتی را می گیرند که این ارگان ها می گیرند. قبل از شروع یک ابتکار مدنی ، مسئله را دقیقاً مشخص کنید و مطمئن شوید که مرجعی که قصد دارید با آن تماس بگیرید واقعاً حق حل آن را دارد. وظیفه شما جلب توجه یک نهاد اجرایی ، نماینده یا قانونگذار به این موضوع است. اغلب اوقات ، شهروندان روسی در مورد موضوعات مربوط به برنامه ریزی شهری ، بوم شناسی ، پزشکی ، آموزش ، قانونگذاری ابتکارات مدنی ارائه می دهند.
اشکال ابتکار مدنی
اکنون محبوب ترین شکل ابتکار مدنی جمع آوری امضا است. یک لیست اشتراک ایجاد کنید. در بعضی از شهرداری ها ، فرم هایی از این ورق ها تهیه شده است ؛ شما می توانید آنها را از دبیرخانه نهاد نمایندگی بگیرید. اما اگر از قوانین خاصی پیروی کنید ، لیست های امضای خود ساخته همان قدرت قانونی را دارند که در فرم ها وجود دارد. در بالای هر صفحه ، شما باید متنی را قرار دهید که در آن خواسته های شهروندان از مقام دقیقاً در آن فرموله شده باشد. به عنوان مثال ، برای جلوگیری از جنگل زدایی غیرقانونی در قلمرو ، تجدید نظر در قوانین استفاده از زمین در فلان بخش ، تغییر قطعنامه تصویب شده توسط دولت. امضاها به صورت جدولی با ستونهای زیر تهیه می شوند:
- شماره سریال؛
- نام خانوادگی و حروف اول شهروند ؛
- آدرس؛
- تلفن؛
- اطلاعات گذرنامه
- خود امضا.
لطفاً توجه داشته باشید که فقط آن دسته از شهروندانی که در قلمرو تحت صلاحیت این مقام ثبت نام کرده اند باید برگه ها را امضا کنند.
جمع آوری امضاها از طریق سایت
همچنین می توان یک ابتکار عمل مدنی را از طریق اینترنت سازمان داد. چندین سایت به طور خاص برای این کار طراحی شده است. اینها ، به عنوان مثال ، "دموکرات" ، تغییر و برخی دیگر هستند. س Formال را فرموله و وارد کنید ، در شبکه های اجتماعی مشکل را پیوند دهید. این گزینه در مواقعی که به امضاهای زیادی نیاز باشد خوب است - به عنوان مثال برای اینکه دومای دولتی به مشکل توجه کند.
ابتکار قانونگذاری
یکی از گزینه های ابتکار عمل مدنی ، قانونگذاری است. هر شهروند حق اصلاح قوانین را دارد و نهاد نماینده یا قانونگذار باید آنها را در نظر بگیرد. روش کار معمولاً به شرح زیر است:
- یک شهروند پیشنهادی را برای ابتکار قانونگذاری به یک ارگان خودگردان محلی ارائه می دهد.
- نهاد نماینده محلی این پیشنهاد را بررسی می کند و تصمیم می گیرد با ابتکار عمل قانونی در مجلس قانونگذاری ارائه شود.
- نمایندگان مجلس قانونگذاری موضوع را بررسی کرده و تصمیم به ارائه آن به دومای دولتی می گیرند.
شهروندی که چنین ابتکاری را ارائه می دهد باید در نظر داشته باشد که پیشنهاد وی در هر مرحله رد می شود.
