معاشرت اجتماعی یک فرد فرایند تحقق بخشیدن به خود است ، زیرا به هر فرد امکان می دهد نه تنها تجربه و مهارت های مفیدی کسب کند ، بلکه خود را تحقق بخشد و جایگاه خود را در جامعه پیدا کند. درک اساس جامعه پذیری و تحقق خود ، به عنوان یک عمل تحول آفرین ، به درک بهتر این روند کمک می کند.
مبانی جامعه پذیری
اجتماعی شدن یک فرد فرآیند جمع کردن پارامترهای اصلی شخصیت فرد بر اساس آموزش ، آموزش و جذب نقش های اجتماعی است. از طریق جامعه پذیری است که تحقق خود فرد صورت می گیرد ، یعنی به ارث بردن و تبدیل تجربه اجتماعی توسط وی و تبدیل آن به نگرش ها ، توانایی ها و مهارت های شخصی.
اساس روند اجتماعی شدن ، فعالیت تحول پذیر فعال یک شخص است که به او کمک می کند تا به زندگی اجتماعی بپیوندد ، به روش های فعالیت عملی تسلط یابد و روابط اجتماعی ایجاد کند. در اصل ، جامعه پذیری عبارت است از تحقق خود فرد در روند فعالیت وی. از این رو ، می توان نتیجه گرفت که موفقیت در جامعه پذیری به مشارکت فعال فرد در روند تحول خلاق بستگی دارد. از آنجا که معاشرت با یک فرد کل دوره زندگی فرد را در بر می گیرد ، معلوم می شود که تحقق خود نیز همیشه ادامه دارد. حتی اگر شخصی نمی خواهد چیزی را تغییر دهد یا در آن شرکت کند ، باز هم تا حدی خود را درک می کند. با این حال ، هر شخص به میزان متفاوتی این کار را انجام می دهد ، که این امر به دلیل پرورش ، فرهنگ و خصوصیات شخصی است.
تحقق بخشیدن به خود به عنوان یک عمل تحول آفرین
تحقق خود ، که بخشی از جامعه پذیری است ، می تواند نیاز یک فرد نامیده شود ، که به او کمک می کند شخصیت خود را تغییر دهد. یک شخص باید جای خود را در جامعه و زندگی پیدا کند ، به زنده ترین شکل خود را در جهان ابراز کند و از واقعیت احساس رضایت کند. این تمایل فرد را ترغیب می کند تا توانایی های خود را توسعه دهد و از آنها برای منافع دیگران استفاده کند ، در نتیجه نقاط قوت خود را نشان می دهد.
بنابراین ، جامعه پذیری به فرد کمک می کند تا با استفاده از هنجارها و روندهای پذیرفته شده در جامعه ، خود را تحقق بخشد. تبدیل شدن به بخشی از جامعه ، فرد شروع به درک معیارها و ترجیحات اخلاقی خود می کند ، که به او امکان می دهد از این اطلاعات برای اهداف خود استفاده کند. این امر به انتخاب مناسب ترین تاکتیک های رفتاری کمک می کند که توسط سایر شخصیت ها مورد توجه قرار می گیرد. با این حال ، تحقق خود می تواند پنهان تر باشد. معاشرت اجتماعی یک فرد می تواند گرایش او به وجودی مسالمت آمیزتر را نشان دهد ، در حالی که جستجوی جایگاه او برای یک فرد در موفقیت دیگران نیست بلکه احساس راحتی او از خود است. همه اینها دلیل بر این باور است که اجتماعی شدن یک فرد یک فرایند تحقق خود است ، که به فرد کمک می کند تا در جامعه احساس راحتی کند.
